LECZENIE BLIZN
Blizny
Blizna, w medycynie stan zejściowy po zagojeniu się ubytku tkanki, polegający na bliznowaceniu, tj. wytworzeniu się zbitej, słabo unaczynionej tkanki łącznej (np. blizna skórna, blizna pozawałowa mięśnia sercowego).
Każdy z nas wie czym jest BLIZNA (łac. cicatrix) – zaburzenie struktury skóry spowodowane uszkodzeniem skóry właściwej. Jeśli Twoja skóra po głębokim uszkodzeniu zrosła się prawie bez śladu to jesteś szczęściarzem. Niestety często blizny spędzają nam sen z powiek, szczególnie jeśli znajdują się w widocznym na ciele miejscu.
Proces gojenia
Te trudne blizny nie tylko źle wyglądają ale dają zwykle również dolegliwości bólowe. Dlatego jeśli z jakiegoś powodu doszło u ciebie do głębokiego uszkodzenia skóry postaraj się zapewnić im odpowiedni proces gojenia. Taki proces trwa zwykle bardzo długo, nawet do 12 miesięcy. Sposobów na wspomaganie tego procesu jest wiele.
Przede wszystkim lekarze radzą aby we wczesnym okresie powstania blizny natłuszczać ją. W aptece znajdziesz wiele maści natłuszczających (np. Alantan), które pomogą Ci utrzymać odpowiednie natłuszczenie skóry.
Jak udowodniono w wielu badaniach bardzo istotnym czynnikiem dla gojenia blizn jest ich masaż i delikatny ucisk. Taką terapię jednak możesz rozpocząć dopiero po zagojeniu się skóry, zwykle 2-3 tygodnie po zdjęciu szwów (jeśli były zakładane).
Blizny po cesarskim cięciu
Wiele młodych matek poszukuje również sposobu rozprawienia się z blizną po cesarskim cięciu. Jednym ze skutecznych sposobów może być np. opatrunek silikonowy, który przyklejamy na oczyszczoną bliznę i nosimy go 23 godziny na dobę (np. opatrunek Oleeva Fabric po cesarkim cięciu). Opatrunek zdejmujemy, myjemy, osuszamy i aplikujemy ponownie. Starcza zwykle na 4-5 tygodni.
Jeśli jednak nie jesteś zadowolona ze swojej blizny pomimo zastosowanych preparatów, zgłoś się do lekarza, on może zaproponować inne sposoby rozwiązania Twojego problemu.
SPECJALISTA CHIRURGII OGÓLNEJ
BIEŃKOWSKI WIESŁAW
BLIZNA
Blizna skórna powstaje wtedy, gdy ubytek sięga co najmniej do skóry właściwej.
Rozróżnia się blizny przerosłe i zanikowe. Skłonność do tworzenia brzydkich, przerosłych blizn może być indywidualną cechą skóry pacjenta.
Wygląd blizny
Kształt blizny zależy od bardzo wielu czynników: od przyczyny urazu, np. zranienia czy oparzenia, miejsca na ciele, gdzie skora uległa urazowi, czasu trwania gojenia, a także indywidualnej skłonności do nadmiernego bliznowacenia.
Najczęściej blizna jest na początku różowa, potem blednie, następnie przybiera perłową barwę. Nigdy nie uzyskuje już koloru normalnej skóry, gdyż nie zawiera już pierwotnego barwnika. W bliźnie skórnej nie ma też przydatków skóry, np. mieszków włosowych, dlatego jest ona zawsze bezwłosa.
Słabo widoczne są blizny w kształcie linii, powstałe po cięciu nożem, ukryte wzdłuż naturalnych bruzd i fałdów skórnych. Są to często blizny, których przebieg został zaplanowany przez chirurga. Szczególnie widoczne są blizny płaszczyznowe, o nierównej powierzchni i zabarwieniu, niekiedy powodujące napięcia i przykurcze, mogą to być blizny powstałe po zmiażdżeniach, oparzeniach lub innych ciężkich urazach.
Rodzaje blizn
Blizny zwykle
Występują najczęściej u dzieci i niekiedy u dorosłych. Początkowo są one pogrubiałe, twarde, o sinoczerwonym zabarwieniu, swędzące lub piekące. Mogą utrzymać się przez wiele miesięcy po zranieniu. Przyczyną ich powstawania jest zazwyczaj przedłużone gojenie. Często występują w wyniku ran pooperacyjnych i pourazowych, np.oparzeń. Takie blizny osiągają swoją ostateczną postać po około 6 miesiącach, a nawet po roku, od urazu. W tym czasie blizny zazwyczaj miękną, ich barwa staje się jaśniejsza i kurczą się, ustępuje świąd i pieczenie. Przez to stają się mało widoczne.
Blizny przerosłe
Występują wówczas, gdy gojenie urazu zostało zaburzone. Może to być, np. zakażenie rany pooperacyjnej, drapanie.
Blizny takie są twarde i dosyć szerokie. Jeśli są bardzo duże i występują na zgięciach stawów mogą utrudnić normalne funkcjonowanie.
Keloidy (bliznowce)
Keloidy to blizny, które narastają po zagojeniu rany. Tworzą się ponad poziomem otaczającej skóry, mają kształt wybrzuszeń powstałych ponad brzegami rany. Jest to twarda narośl o różowym lub nawet ciemnoczerwonym kolorze. Bliznowiec może być bardzo bolesny. Może utrudniać normalne funkcjonowanie.
Przyczyną powstawania keloidów jest indywidualna skłonność do nadmiernej produkcji białka zwanego kolagenem, którą można zauważyć przy okazji drobnych skaleczeń czy zranień. Bliznowce mogą występować na całym ciele, ale najczęściej występują jednak w okolicach: mostka, ramienia oraz płatków usznych. Bardziej podatne na ich tworzenie są osoby o ciemnej karnacji skóry.
Przykurcze bliznowate
Silne urazy, np. oparzenia, mogą spowodować ubytki dużych obszarów skóry. Prowadzi to powstawanie blizn, które pociągając brzegi skóry do siebie, prowadzą do przykurczu. Taki przykurcz może tez obejmować przyległe mięśnie i ścięgna, co doprowadzi do ograniczenia zakresu ruchów w stawach.
Takie urazy, jeśli obejmują tylko skóry, mogą deformować, np. powieki czy wargi. Przykurcze bliznowate są wskazaniem do wczesnego leczenia operacyjnego, aby przywrócić prawidłową funkcję danej części ciała.
